Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Riva Beach Prοject


Καλοκαίρι 2012. Μετά από έναν κρύο και υγρό Μάϊο επιτέλους έπιασαν οι ζέστες . Την Κυριακή στις 10/06 το θερμόμετρο προβλέπονταν να χτυπήσει 31° Κελσίου στη Θεσσαλονίκη. Αποφασίσαμε λοιπόν να επισκεφθούμε παλιούς φίλους στη Καβάλα που είχαμε χρόνια να τους δούμε.
Επιστρέφοντας από την επίσκεψη γύρω στις 15:00 λουσμένοι στον ιδρώτα, βγήκαμε από την Εγνατία για να βάλουμε βενζίνη. Αφού βάλαμε βενζίνη, πάνω που πάμε να ξαναμπούμε μας κλείνει το δρόμο ένα κόκκινο Opel. Έτοιμος να αρπαχτώ βλέπω στη θέση του οδηγού ποιόν λέτε? .... τον Γρηγόρη τον Κωταϊδη ημίγυμνο, με μπρούντζινο χρώμα, με σορτσάκι και γυαλιά ηλίου. Πρέπει να πήρε τα καθυστερούμενα και έκανε solarium ο αθεόφοβος, σκέφτομαι. Μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω και τον παίρνω από πίσω (με την καλή έννοια).
Ακολουθώντας τον σκέφτομαι.... Σκοπιά αθάνατη, μέσα στην κάψα, διψασμένος, ιδρωμένος, χαμένος στην Εγνατία δεν μπορεί θα σε βρει, δεν την γλυτώνεις ....

Κατευθυνόμαστε προς Νέα Πέραμο και μετά από 10 λεπτά παρκάρουμε σε ένα ευρύχωρο πάρκινγκ, ίσως χιλίων θέσεων. Με το που βγαίνουμε από το αυτοκίνητο ο αλμυρός αέρας μας κόβει την ανάσα. Βρισκόμαστε σε έναν πανέμορφο κολπίσκο, μπροστά σε μία συστάδα από φοίνικες, μπροστά από τους φοίνικες μια μεγάλη οργανωμένη παραλία , στο βάθος το απέραντο γαλάζιο του αιγαίου και από πάνω ένας ουρανός χωρίς την υποψία σύννεφου. Μας κόπηκε η ανάσα, καθόμασταν κάτω από τον ήλιο και κοιτούσαμε σαν χάνοι. Αν δεν μας τραβούσε από το χέρι ο Γρηγόρης θα παθαίναμε ηλίαση, δεν τη γλιτώναμε.
Μας οδήγησε προς το μπαράκι και αράξαμε σε ένα αναπαυτικό τραπέζι στην σκιά. Με το φραπέ στο χέρι ρίξαμε μια πιο προσεκτική ματιά στο περιβάλλον. Μπροστά μας μια παιδική πισίνα με τσουλήθρα και πολλά άλλα παιχνίδια, όπου οι πιτσιρικάδες βουτούσαν αμέριμνοι. Πάνω από την πισίνα μια ξύλινη γέφυρα οδηγούσε τους μεγαλύτερους προς την παραλία, στις ξαπλώστρες. Και το καλύτερο αιθέριες υπάρξεις πηγαινοέρχονταν ακατάπαυστα, κορμιά καμμένα από τον ήλιο.

Εκεί και ο Θοδωρής, ο διάδοχος Κωταϊδης, να πηγαινοέρχεται ακατάπαυστα. Δεν ξέρω αν ήταν το περιβάλλον , ο αέρας ή η δίψα μας,  πάντως ήπιαμε τον καλύτερο φραπέ εδώ και καιρό. Αφού δροσίσαμε το σώμα και το μάτι... χαιρετήσαμε τον Γρηγόρη και ξαναμπήκαμε στο αυτοκίνητο.
Νομίζω ότι βρήκαμε το μέρος όπου θα κάνουμε τα μπάνια μας φέτος...




















Σύνδεσμοι:
RIVA BEACH PROJECT PRESEDATION
ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ
ΠΑΡΤΕ ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ...... ΧΑΜΟΣ.......
















1 σχόλιο: