22/05/2012 ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ ΤΑΥΡΟΥ - Μπουγά Μαντέν

Το παρακάτω κείμενο μας το έστειλε το μέλος του Blog Boutsios  G. Vasileios το οποίο και δημοσιεύουμε με χαρά.


Κατά τον ιστορικό και υποψήφιο διδάκτορα του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Χατζηκυριακίδη Κυριάκο, ήταν ο νοτιότερος Καππαδοκικός οικισμός χτισμένος στους πρόποδες του υψηλοτέρου τμήματος του Ταύρου.
Ο οικισμός είχε χτιστεί μέσα σε χαράδρα κατάφυτη από έλατα, πεύκα, κέδρους και θάμνους, είχε έκταση 25 χλμ. και πλάτος μέχρι και 3 χλμ. και σε ύψος 1678 μέτρα. Το Μπουγά Μαντέν αποτελούνταν από την επάνω και την κάτω ενορία. Στην επάνω ενορία λειτουργούσε πλήρες δημοτικό σχολείο, είχε δική της εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο και ένα παρεκκλήσι του Αγίου Δημητρίου.

Ερείπια παλιού οικισμού... λέτε.....

 Η κάτω ενορία πολυπληθέστερη, αποτελούσε διοικητικό και οικονομικό κέντρου όλου του οικισμού. Στην κάτω ενορία ήταν οι φούρνοι που έλιωναν το μετάλλευμα και οι δύο υψικάμινοι από τις οποίες εξαγόταν το ασήμι από το μόλυβδο. Η κάτω ενορία είχε μεγαλοπρεπέστατη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου η οποία πανηγύριζε στις 3 Νοεμβρίου, υπήρχαν και πολλά παρεκκλήσια.
Κατοικήθηκε πιθανός το 1826 από 40-50 οικογένειες. Έγινε όμως τεράστια αύξηση του πληθυσμού καθ’ όσον συρρέουν πολλοί μεταλλουργοί και το 1920 έφτασε περίπου στους 4.000 κατοίκους. Στην ανταλλαγή των
πληθυσμών του 1924 υπήρχαν 385 οικογένειες, δηλ. 1466 άτομα. Είχε όμως γίνει το 1923 το πρώτο κύμα φυγής.Οι Μαντεντζήδες ήταν Έλληνες ποντιακής καταγωγής και παρόλο που έζησαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τον ιστορικό Πόντο, μέσα σε ένα περιβάλλον με τουρκικούς πληθυσμούς, κατόρθωσαν να διατηρήσουν την ποντιακή διάλεκτο και τα ήθη και έθιμά τους.

Κορυφή του Ταύρου όπου διακρίνεται το μαύρο πέτρωμα σε σχήμα
δέρματος ταύρου. Από αυτό σύμφωνα με το θρύλο πήρε η οροσειρά
του Ταύρου το όνομά της

Το 1912 επιβλήθηκε απαγόρευση εργασίας στους μεταλλουργούς, ήταν και το τέλος της λειτουργίας του μεταλλείου. Το οριστικό τέλος των Μπουγά-Μαντεντζήδων ήρθε με την έξοδο το 1923-1924. Σημαντικές πληροφορίες για την ίδρυση, ανάπτυξη, εσωτερική λειτουργία μέχρι και την έξοδο θα βρείτε στο βιβλίο του ιστορικού Χατζηκυριακίδη Κυριάκου με τίτλο <<Το Μεταλλείο Ταύρου- Μπουγά Μαντέν (1826-1924)>> από τις εκδόσεις αδερφών Κυριακίδη Α.Ε.

Το πρώτο κύμα Μαντεντζήδων των Μάιο του 1923 αποβιβάστηκαν στον Άγιο Γεώργιο του Πειραιά, από εκεί κατευθύνθηκαν στην Θεσσαλονίκη για λίγο, σε χώρους υποδοχής προσφύγων, και από εκεί για μόνιμη εγκατάσταση στα χωριά της Κοζάνης ΜΟΛΟΧΑ-ΠΛΑΤΑΝΙΑ-ΣΗΜΑΝΤΡΟ. Το δεύτερο κύμα το 1924 σκορπίστηκε σε πολλά μέρη της Ελλάδος (Πειραιά-Κόρινθος-Κιάτο-στα χωριά των Σερρών ΣΚΟΠΙΑ- ΜΑΝΔΗΛΙ- στο χωριό του Νομού  Δράμας ΠΕΡΙΧΩΡΑ -Πέλλα-Ηράκλειο Κρήτης-Ρόδο-Κύπρο).

Το σημερινό Maden Koyu χιονισμένο

Χαρακτηριστικό φρούτο της περιοχής τα Κεράσια

Εργάτης Μεταλλείου

Εσωτερική άποψη στοάς σύγχρονου Μεταλλείου της περιοχής

Περισσότερες φωτογραφίες:
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.104322679632758.6501.104316239633402&type=3
http://www.panoramio.com/photo/34566941


Παρακάτω παραθέτουμε χάρτη της περιοχής από το βιβλίο του κ. Χατζηκυριακίδη "ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ ΤΑΥΡΟΥ (ΜΠΟΥΓΑ ΜΑΝΤΕΝ) καθώς και μια φωτογραφία του χωριού από το 1909